ای قبله گل , عطر سحر , زمزمه رود

ای قبله گل , عطر سحر , زمزمه رود

ای رونق بازار جهان طالع مسعود
وی گوهر دردانه زگنجینه محمود
ای سنبل بشکفته به دامان الهی
وی قبله گل , عطر سحر , زمزمه رود
بگشا در رحمت بر درمانده مسکین
آن سان که علی بهر یتیمان چو پدر بود
آب خوش زمزم که همه لطف الهی است
پیش نگه پاک و زلالت شده مردود
ای کاش تماشاگه چشمان فقیرم
دریای پر از معرفت چشم تو می برد
ای آن که ز دریا و دمن تا گل سوسن
از عشق و تمنای وصالت شده موجود
سلطان دو عالم به دل سوخته ما
از عشق دگر کاسته به مهر تو افزود
در دفتر عالم تو زمینی تو زمانی
ای شاه جهان ! فخر زمان ! مهدی موعود
پرستو اختری
بهار رویا
تو آفتاب یقینی , بهار رویایی
طراوت گل سرخی , نسیم صحرایی
تو ابر منقلب چشم های پرهیزی
تو قطره قطره ی باران ناشکیبایی
تو فصل رویش عشقی , نگاه مجنونی
تو آبشار صمیمیتی , تو لیلایی
تو نرم و سبز و لطیفی , تو موج احساسی
تو روح پاک مسیحی , تو دست موسایی
تو لحظه های خوش خاطرات شیرینی
تو باغ عاطفه هایی , امید فردایی
تو جلوه ی سحری , آبروی انسانی
تو نور روشن صبحی , تو جام صهبایی
تو گرم باده عشقی , بهار زیستنی
تو شور و شوق شقایق به دشت دلهایی
تو شعر خواجه شیراز و شمس تبریزی
تو معنی کلمات همیشه زیبایی
محمد عزیزی
سبزتر از بهار
طلوع می کند آن آفتاب پنهانی
زسمت مشرق جغرافیای عریانی
دوباره پلک دلم می پرد , نشانه چیست
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی
کسی که سبزتر است از هزار بار بهار
کسی , شگفت کسی , آن چنان که می دانی
تو از حوالی اقلیم هر کجاآباد
بیا که می رود شهر ما رو به ویرانی
در انتظار تو تنها چراغ خانه ماست
که روشن است در این کوچه های ظلمانی
کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق
بیا که نام تو آرامشی است توفانی

این دیوانگیست ...
که از همه گلهای رُز تنها بخاطر اینکه خار یکی از آنها در دستمان فرو رفته است متنفر باشیم...	که همه رویاهای خود را تنها بخاطر اینکه یکی از آنها به حقیقت نپیوسته است رها کنیم...
این دیوانگیست ...
که امید خود را به همه چیز از دست بدهیم بخاطر اینکه در زندگی با شکست مواجه شده ایم ...	که از تلاش و کوشش دست بکشیم بخاطر اینکه یکی از کارهایمان بی نتیجه مانده است...
این دیوانگیست ...
که همه دستهایی را که برای دوستی بسوی ما دراز می شوند بخاطر اینکه یکی از دوستانمان رابطه مان را زیر پا گذاشته است رد کنیم ...	که هیچ عشقی را باور نکنیم بخاطر اینکه در یکی از آنها به ما خیانت شده است...
این دیوانگیست ...
که همه شانس ها را لگدمال کنیم بخاطر اینکه در یکی از تلاشهایمان ناکام مانده ایم...	به امید اینکه در مسیر خود هرگز دچار این دیوانگی ها نشویم...
و به یاد داشته باشیم که همیشه...
شانس های دیگری هم هستند	دوستی های دیگری هم هستند
عشق های دیگری هم هستند	نیروهای دیگری هم هستند
تنها باید قوی و پُر استقامت باشیم و همه روزه در انتظار روزی بهتر و شادتر از روزهای پیش باشیم...

ای شاه، درویشت منم

درویش دل ریشت منم

بیگانه و خویشت، منم

بیگانه و خویشت ، منم

چه زیبا بود آن زمانی که هیچ تردیدی نبود

شکی نبود

و آنچه بود ، اطمینان محض و زلالی بود

که تمامی رگ و پی ام را در خود گرفته بود

کافی بود بخواهم، تصور کنم، فقط نگاهی

و طلبی

و بود آنچه میخواستم

عینا

گویا از ذهنم به بیرون میپرید

و غیر از این هم توقعی نبود

مگر میشد بخواهی و نداشته باشی

بی آنکه به کلامی خوانده باشی

بی آنکه کتابی داشته باشی

هر چه بود ازاعماق درونت  میجوشید

غلیان میکرد

فوران میکرد

و به بیرون می طراوید

چه حس زیبایی بود

حس نزدیکی

حس عشق، حس داشتن

و تعجب می کردی. اگر غیر از این را در دیگران می دیدی

و تو بزرگ شدی

و گذاشتی که افکار دیگران در تو تاثیر بگذارد

بزرگ شدی و کودکی ات را با افتخار کنار گذاشتی

و ندانستی

که کودک درونت با آن زلالی صادقانه اش

چه نعمتی بود

و دیدی که دیگر آنچه میخواهی را نداری

دعا میکنی، گریه میکنی، پا بر زمین میکوبی

اما هیچ اتفاقی نمی افتد

به دنبال دلیل میگردی

کتابها میخوانی، مکاتب مختلف، دیدگاهها، نظرات و

میگردی و میگردی و میگردی

اما ..... و

 آن زلالی اگر هم می آید، به قدر لحظه ای است

چه زجرها کشیدی

تا دوباره رحمی بر تو شد

نوری برقلبت تابید

و تو بیدار شدی

یا الله

و باز تو کودک شدی

کودکی که بدون هیچ تردیدی میخواهد

با اطمینان کامل

و میگیرد آنچه می خواهد، به لحظه ای

زلالی و صفا و عشق صادقانه کودکی ات

این رمزی بود که به دنبال کشفش بودی

و اکنون معجزات می آیند

پشت سر هم

و تو جز شکر

کلامی نداری