چند پند

بر عیب خود بینا باش و عیب کسان مگو

در جواب تعجیل منما / نا پرسیده مگوی

تا به محاسبه خود نپر دازی در دیگران شروع مکن

اندک خود را بهتر از بسیار دیگران دان

سعادت دنیا و آخرت را در صحبت دانا شناس

به حکم خدا راضی باش

کسی را به سخن رنجه مکن

از مردم نو کیسه وام مخواه

مردم را در غیبت همان گوی که به روی توانی گفت

نیکویی خود را به منت بر زبان میار

از عیبی که در توست دیگران را ملامت مکن

به غم کسان شادی مکن

از دوست به یک جور و جفا کرانه مگیر

مردم را به معامله بیازمای آنگاه دوستی کن

مشورت با دشمن مکن و چون کردی از گفت او حذر کن

به زیارت مردگان و زندگان برو

خلق را دوست دار و مال را دشمن

درآن کوش تا زنده شوی و دست می جنبان تا کاهل نشوی / روزی

از خدایتعالی دان تا کافرنشوی

صحبت با خردمندان دار

نا دان را زنده مدان

مگو حرفی را که عذر باید خواستن

از آموختن علم و پیشه عار مدار

بیهوده گویی را سر همه آفت ها دان

نسیه را مال مدان

به حقارت در هیچ کس منگر

نان همه کس مخور / نان به همه کس بده

بر پیر زنان اعتماد مکن

وفا از مردم اصیل جو که اصیل هرگز خطا نکند

بیا موز و بیا موزان

کم گوی و کم خور و کم بخواب

با مردان جنگ دوستی کن که در وقت محنت با تو می مانند

بر زاهد جاهل اعتماد مکن

دوست را به تواضع بنده کن / دشمن را به احسان و گذشت دوست کن

بنده حرص مباش / خفته غفلت مشو

نفس را از برای مال پا یمال نکن

اگر صلح بر مراد برود جنگ مکن

موضوع: اسکار وایلد نویسنده شهیر آمریکا می گوید:

 

بچه ای که مرده بدنیا میاد نشانه اینست خدا حس طنز دارد. در نهایت مد چیست؟ شکلی از زشت بودن که آن قدرغیر قابل تحمل است که باید هرشش ماه آنرا عوض کنیم. سخت کار کردن، پناهگاه آن‌هایی است که هیچ کار دیگری برای انجام دادن ندارند. وجدان و نامردی در اصل یک چیز هستند. فقط آدمهای سطحی هستند که از روی ظاهر تشخیص نمی‌دهند. مردها ازدواج می کنند چون خسته اند، زنها ازدواج می کنند چون کنجکاوند، هردوی آنها،تو ذوقشان میخورد. وقتی که یک نفر عاشق می شود،شروع می کند به گول زدن خودش و وقتی تمامش می کند،دارد بقیه را گول می زند. آدم ها اسم اشتباه های بزرگشان را می گذارند"تجربه"و بدیگران بابتش فخر می فروشند. اساس خوشبینی، وحشت محض است. زن ها عاشق نقص ما هستند، اگر به اندازه کافی از این داشته باشیم، هرچیز دیگری را هم در ما می‌بخشند، حتی هوش و زرنگی را. توی این دنیا دوتا تراژدی وجود دارد، یکی نرسیدن به چیزی که میخواهیم، یکی رسیدن به آن پیرها همه چیز را باور کرده اند، میانسالها به همه چیز شک دارند، جوان ها همه چیز را میدانند. آرزوهای دور و دراز، باعث شد" دمکراسی"بوجود بیاید،اما دموکراسی یعنی چه؟ چماق کشیدن مردم روی مردم، به خاطرمردم. "خودخواهی" این نیست که یک نفر آن طور دلش میخواد زندگی کند، این است که توقع داشته باشد بقیه آنطور که او می‌خواهد زندگی کننند. آمریکا تنها کشوری است که مستقیم از بربریت به انحطاط رسیده،بدون یک دوره توقف و تمدن در وسط.

منم کورش

پسر ماندانا و کمبوجیه با شما سخن می‌گوید
هرگز از پندِ پیران و دلالتِ خردمندان
پرهیز نکرده‌ام
هرگز در قضاوتِ خویش
به گفته ی بی اعتمادِ آدمیان
بسنده نکرده‌ام.

دلالت بر آدمی
داناییِ بسیار می‌طلبد.

هرگز به اهل تردید اعتماد نکرده ام
هرگز به اهل غیبت اعتماد نکرده ام
هرگزبه واژه‌چرانِ چاپلوس اعتماد نکرده ام
چنین نباشد که پرگویان را دوست بدارم
او که تنها به سخن گفتن شادمان شود
غمگین ترینِ شماست.

غافل و آسوده باش
همچوم کم که هرگز از تولدِ تاریکی نترسیده ام
زیرا نور همیشه در قفایِ ماست.
پس گفت و گو کنید به اندازه،
گفت و گو کنید به شادی،به اعتماد،به بزرگی.
دوزخ شما تنها بدگمانی شماست.


یهودی دورغگو و مسلمان درستکار
مخبرالسلطنه هدایت ماجرایی را نقل می کند که هرچند با توجه به تاسیس دادگستری و ... در زمان رضاشاه؛ پذیرش چنین داستانی بسیار سخت است ولی از آنجاییکه هدایت خود از نزدیکان رضاشاه بوده است؛ به هر حال ممکن است:
یهودیی سیصد تومان گم کرده بود؛ مسلمانی پیدا. به قوت ایمان بُرد به شهربانی داد. یهودی برای اینکه مُشتُلقی ندهد گفت پول من پانصد تومان بود. کشمکش شد. شاه طرفین را خواست. به حضور رفتند. به یهودی فرمودند چه گم کرده ای؟ گفت پانصد تومان.به مسلمان گفت چه پیدا کرده ای؟ گفت سیصد تومان. فرمودند این سیصد تومان مال تو( مسلمان) پانصد تومان یهودی هم هروقت پیدا شد برود بگیرد!!!